Kompleksową wiedzę w tym temacie daje art. 767 KPC, który określa całą procedurę związaną ze skargą. Ponieważ jednak jest to przepis obszerny, należy go przeanalizować „po kawałku” i dodać to, czego w nim nie znajdziemy. Do tego odniosłem wrażenie, że czytanie go w nieco zmienionej kolejności sprawia, że przepis staje się bardziej klarowny.
Po pierwsze – kto jest uprawniony do wniesienia skargi na czynności komornika?
Najczęściej robi to faktycznie dłużnik, jednakże nie ulega wątpliwości, że taką możliwość ma również wierzyciel – chociaż tutaj częściej znajdzie zastosowanie skarga na bezczynność, również opisana w tym samym przepisie. Dodatkowo może to uczynić każda osoba, której prawo zostało przez czynność lub zaniechanie komornika naruszone. W praktyce, może to być np. osoba, która użyczyła jakiś przedmiot dłużnikowi, wobec której prowadzona jest egzekucja komornicza, a komornik ów przedmiot zajął. Katalog osób uprawnionych znajdziemy w art. 767 § 2 KPC.
Co jednak kluczowe, to to, że te dwa typy skarg, chociaż podobnie zbudowane i oparte o ten sam przepis, składamy w innych miejscach. Skarga na czynności bowiem, trafia do samego komornika, który w terminie trzech dni może albo ją uwzględnić w całości, albo przekazać z aktami i uzasadnieniem do właściwego Sądu Rejonowego, w terminie trzech dni. Natomiast skarga na bezczynność, co dość logiczne, od razu trafia do Prezesa właściwego Sądu Rejonowego, lub organu samorządu komorniczego zgodnie z wyrokiem SN z 14 czerwca 1973 r. o syg. akt I CR 250/73. Zasadniczo wyczerpuje to informacje zawarte w § 5 i § 1 tego artykułu.
Gdy już wiemy kto i gdzie, należy odpowiedzieć na pytanie: do kiedy?
Co do zasady obowiązuje termin tygodniowy, jednakże jego bieg może rozpoczynać się od różnych wydarzeń. Jeżeli osoba, która zamierza wnieść skargę, była obecna przy dokonywanej czynności, lub była o jej terminie zawiadomiona – termin biegnie od dnia dokonania tej czynności. W innych przypadkach – od dnia zawiadomienia o dokonaniu czynności, a w przypadku braku zawiadomienia – od dnia powzięcia wiadomości. W przypadku gdy chodzi o zaniechanie, również obowiązuje tygodniowy termin na złożenie skargi – w tym przypadku od dnia, w którym skarżący dowiedział się, że czynność miała być dokonana. Cały ten akapit jest zasadniczo parafrazą § 4.
Skoro wiemy już kto, gdzie i kiedy skargę powinien złożyć, dochodzimy do kluczowej kwestii.
Jak ją skonstruować i co musi zawierać?
Klarowną odpowiedź na te pytanie daje § 3:
- 3. Skarga na czynność komornika powinna czynić zadość wymaganiom pisma procesowego oraz określać zaskarżoną czynność lub czynność, której zaniechano, jak również wniosek o zmianę, uchylenie lub dokonanie czynności wraz z uzasadnieniem.
Wydaje się on na tyle jasno napisany, że nie budzi większych kontrowersji. Czym są jednak wymogi pisma procesowego? Odpowiedź znajdziemy w art. 126 KPC, a także osobnym artykule, do którego odsyłam po dokładniejsze informacje. Na potrzeby napisania jednak własnej skargi, można posłużyć się załączonym do artykułu wzorem.
Ostatnią kwestią jest opłacenie skargi – podlega ona opłacie w wysokości 100 zł.
Opłata może zostać uiszczona przez naklejenie znaków opłaty sądowej lub dokonanie przelewu na konto właściwego Sądu. Ponieważ skargę składa się komornikowi, w przypadku składania skargi na czynność komornika bezpieczniej jest jej nie opłacić od razu. Może zdarzyć się tak, że sam komornik ją uwzględni, a wtedy nie będzie ona konieczna. Jeżeli jednak skieruje ją do Sądu – nic straconego – można też wnieść skargę tymczasowo nieopłaconą. Wówczas Sąd wezwie do uiszczenia opłaty sądowej dopiero, gdy skarga zostanie mu przekazana przez komornika.
Warto też wiedzieć, że niektóre czynności komornika są niezaskarżalne. W przypadku, gdy chodzi o usunięcie braków formalnych pisma, zawiadomienie o terminie czynności oraz na uiszczenie przez komornika podatku od towarów i usług, jakakolwiek skarga nie przysługuje.
Pobierz wzór – Skarga na czynności komornika
Dodaj Komentarz