Czasami zdarza się, że mimo zgodności stron sąd nie będzie chciał orzec rozwodu. Kiedy sąd może nie zgodzić się na rozwód? Na to pytanie odpowiada poniższy artykuł. Kwestia rozwodu szczegółowo została uregulowana w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Warunkiem orzeczenia rozwodu przez sąd jest spełnienie kilku przesłanek.
Przede wszystkim, między małżonkami musi dojść do zupełnego i trwałego rozkładu pożycia.
W celu wyjaśnienia, czym jest „zupełny i trwały rozkład pożycia” warto odnieść się do orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 5 stycznia 1952 r. o sygnaturze C 431/51: „Rozkład pożycia jest zupełny dopiero wówczas, gdy wszelkie więzy łączące małżonków zostają zerwane, a więc gdy małżeństwo całkowicie przestaje funkcjonować. Tego nie można powiedzieć o małżeństwie, które ze sobą cieleśnie obcuje, wówczas bowiem istnieje między małżonkami co najmniej jeden, i to doniosły, wycinek pożycia małżeńskiego, który nie uległ rozkładowi; nie można przeto przyjąć zupełności rozkładu tego pożycia, choćby nawet poza tym nie układało się ono harmonijnie”.
Kiedy sąd może nie zgodzić się na rozwód?
Sąd nie orzeknie jednak rozwodu, nawet przy zaistnieniu powyższych przesłanek, jeżeli na jego skutek mogłoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci. Nie orzeknie rozwodu także z innych powodów, gdy orzeczenie takie byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
O ile kwestia dobra wspólnych dzieci jest zrozumiała, wątpliwości może nastręczać pojęcie zasad współżycia społecznego i sprzeczności z nimi rozwodu. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 października 1998 r. w sprawie III CKN 573/98 orzekł, iż:
„Przepis art. 56 § 2 zd. ostatnie k.r.o. przewiduje niedopuszczalność orzeczenia rozwodu, jeżeli orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. W danym wypadku w grę może wchodzić interes i dobro współmałżonka lub innych osób. Np. orzeczenie rozwodu może okazać się sprzeczne z zasadami współżycia społecznego zwłaszcza wówczas, gdy jedno z małżonków jest nieuleczalnie chore, wymaga pomocy i rozwód dla niego stanowi rażącą krzywdę. Niekiedy przeciwko udzieleniu rozwodu mogą przemawiać względy natury społeczno-wychowawczej, które nie pozwalają, by orzeczenie rozwodu sankcjonowało stan faktyczny powstały na tle złośliwego stosunku do współmałżonka albo na tle innych przejawów lekceważenia małżeństwa i rodziny”.
Kiedy sąd może nie zgodzić się na rozwód? – Wina w rozwodzie
Kwestię tego, kto ponosi winę za rozkład pożycia małżonków rozstrzyga sąd orzekając rozwód. Może jednak tego zaniechać, jeśli zgodnie żądają tego małżonkowie. W przypadku, gdy rozwodu żąda małżonek, w stosunku do którego orzeczono wyłączną winę rozkładu pożycia, sąd nie orzeknie rozwodu.
Wyjątki
Wyjątkiem od tej sytuacji jest to, gdy drugi z małżonków wyrazi na rozwód zgodę, pomimo braku jego winy. Wyjątek stanowi także sytuacja, gdy brak zgody niewinnego małżonka byłby sprzeczny z zasadami współżycia społecznego. Kwestie te podlegają ocenie sądu i są zależne od okoliczności, jak i całokształtu sprawy. Stosownie do wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 10 maja 2016 r. w sprawie o sygnaturze I ACa 85/16 obowiązek udowodnienia, że brak zgody na rozwód jest moralnie naganny obciąża małżonka wyłącznie winnego trwałego i zupełnego rozkładu pożycia stron.
Dodaj Komentarz