Zgodnie z art. 777 § 1 pkt 4,5 i 6 KPC, akt notarialny może być ważnym tytułem egzekucyjnym. Oznacza to, że na jego podstawie komornik może dokonywać egzekucji na rzecz wierzyciela z majątku dłużnika, jednakże przez szczególne uregulowanie, dzieje się to nieco inaczej niż przy egzekucji, która następuje na skutek innych tytułów egzekucyjnych.
Jakie są główne różnice?
Po pierwsze, taki tytuł egzekucyjny może powstać wyłącznie w drodze konsensusu między dłużnikiem a wierzycielem. Po drugie, może pominąć postępowanie sądowe, co znacznie skróci czas trwania egzekucji. Zawierane jest przez strony u notariusza, co również ważne, dłużnik i wierzyciel mogą ustalić, że ewentualnej egzekucji będzie podlegać tylko szczegółowo określona część majątku dłużnika. Ostatnim istotnym wyróżnikiem jest automatyczne nadanie klauzuli wykonalności takiemu aktowi notarialnemu, bez konieczności składania odpowiedniego wniosku.
Akt notarialny jest tutaj wymaganą formą pod rygorem nieważności. Oznacza to, że dłużnik nie może poddać się dobrowolnie egzekucji w formie umowy ustnej czy innej, która aktem notarialnym nie będzie.
Fakt, że istnieją aż trzy punkty w odpowiednim przepisie jest istotną podpowiedzią – istnieją bowiem trzy typy takich aktów notarialnych, które różnią się detalami. Pewne elementy jednak będą wspólne, przynajmniej dla dwóch pierwszych. Są to:
1) Oznaczenie dłużnika i wierzyciela;
2) Oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji;
3) Termin spełnienia świadczenia, od którego uzależniony będzie termin wszczęcia egzekucji;
Akt notarialny opisany w punkcie czwartym wyróżnia się precyzyjnie określonymi przedmiotami, z których będzie przeprowadzona egzekucja. Może to być obowiązek zapłaty sumy pieniężnej lub wydania rzeczy oznaczonych gatunkowo, ilościowo albo też indywidualnie oznaczonych. W punkcie piątym, chodzi zaś o określenie sumy świadczenia pieniężnego, do wysokości wprost wyznaczonej w akcie, lub opatrzonej dodatkowo klauzulą waloryzacyjną.
Natomiast punkt szósty, nawiązuje bezpośrednio do dwóch powyższych z tym, że dłużnik, niebędący dłużnikiem osobistym, którego rzecz obciążoną jest hipoteką bądź zastawem, poddaje się egzekucji z obciążonego przedmiotu – może to uczynić w formie przewidzianej w jednym z dwóch powyższych wariantów.
Jeżeli egzekucja z aktu notarialnego okaże się bezskuteczna, pozostaje jeszcze możliwość wszczęcia tej, na zasadach ogólnych – oczywiście po przejściu przez wierzyciela przez konieczną już drogę sądową.
Podsumowując, jest to forma wygodna z pewnych względów dla każdej ze stron. Z pewnością pozwala ona całe postępowanie znacznie skrócić i usprawnić. Przez swoją specyfikę stwarza większe pole do konsensusu, ale należy pamiętać, że nie wyklucza w żadnym stopniu zwykłego postępowania.
Dodaj Komentarz