W mowie potocznej zdarza się mylenie tytułowych zawodów, czy wręcz traktowanie ich zamiennie. Różnice są jednak bardzo istotne i wyraźnie zarysowane. Warto je znać, gdy będziemy mieć z którymś z nich do czynienia, gdyż mają różne możliwości działania, różnie też kształtują się nasze prawa wobec nich.
Komornik to osoba, która ma specjalne wykształcenie. Niegdyś było ono mniej restrykcyjne, obecnie wymagane jest ukończenie pięcioletnich studiów prawniczych i aplikacji komorniczej, windykator zaś nie musi mieć żadnego konkretnego wykształcenia. Komornik musi być do tego zarejestrowany w Krajowej Radzie Komorniczej, podczas gdy windykacją zajmują się zwyczajne przedsiębiorstwa – czasem duże, obsługujące wielkie firmy, przykładowo operatorów komórkowych, windykujące tysiące zleceń, czasem małe, obsługujące mniejszych wierzycieli
Zaczynając od samego początku – windykator działa na wniosek wierzyciela, przed rozpoczęciem drogi sądowej, komornik zaś, tylko po orzeczeniu Sądu. Ten pierwszy posiada znacznie mniejsze uprawnienia i jest znacznie bardziej ograniczony w swoich działaniach.
Zerkając na pierwszy artykuł ustawy o komornikach sądowych i egzekucji z dnia 29 sierpnia 1997 r., moglibyśmy odnieść mylne wrażenie, że zasadniczo komornicy są państwowymi urzędnikami:
Art.1 Komornik sądowy, zwany dalej „komornikiem”, jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym.
Nie do końca jednak tak jest. Komornicy prowadzą własne kancelarie, które są semi-prywatnymi przedsiębiorstwami, muszą się utrzymać, rozliczać podatki ze swojej działalności, chociaż uzależnieni są od orzeczeń wydawanych przez Sądy.
Zarówno komornik jak i windykator muszą posiadać podstawę, w postaci długu. Działają na zlecenie wierzyciela, który w ten sposób zmierza do zaspokojenia swoich roszczeń. Zakładając jednak, że podstawowa różnica jest już jasna, co może, a czego nie może windykator i analogicznie – komornik?
Po pierwsze, windykator nie może w żaden „siłowy” sposób zmusić nas do spłaty długu. Nie może siłą wejść do domu, nie może nic z niego siłą wynieść, nawet gdy go wpuścimy sami, nie może zająć wypłaty. Jego rolą jest nakłonić dłużnika perswazją do dobrowolnej spłaty długu, lub wynegocjowanie rozłożenia go na raty, które będą możliwe do wykonania. Windykator nie może również być zbyt nachalny, ciągłe atakowanie dłużnika odwiedzinami czy telefonami, może spowodować pociągnięcie go do odpowiedzialności. Groźby, nękanie czy próby szantażu należy zgłaszać na policję.
Zupełnie odmiennie prezentują się możliwości komornika. Działając na zlecenie Sądu ma prawo siłowo dostać się do naszego mieszkania i dokonać zajęcia mienia, również pod naszą nieobecność. Nawet jeżeli przy pierwszej okazji nie wpuścimy go i mówiąc kolokwialnie „odpuści” – wróci następnym razem w towarzystwie policji.
Ma również prawo do zajmowania rachunku bankowego, wypłaty, rent, innych świadczeń, które pobieramy lub nam przysługują. Istnieją od tego jednak różne wyjątki – czy to maksymalny procent w przypadku wypłat, czy lista wyłączeń, z których licytacja jest niemożliwa, opisanych w art. 823 Kodeksu postępowania cywilnego. Tworzy to całe szerokie spektrum rzeczy, których zająć komornik nie może i warto o tym wiedzieć.
Dodaj Komentarz