Przerwa w odbywaniu kary pozbawienia wolności

Kara pozbawienia wolności skutkuje całkowitym odizolowaniem skazanego od społeczeństwa, w tym przede wszystkim od rodziny. Co jednak w sytuacji, gdy osoba najbliższa ciężko zachoruje? Czy nie będzie mogła liczyć na pomoc osadzonego? Rozwiązaniem może okazać się przerwa w odbywaniu kary.

Przerwa w odbywaniu kary – kiedy wystąpić z wnioskiem

Zacznijmy od kryteriów, które należy spełnić, aby móc skutecznie ubiegać się o udzielenie przerwy. Instytucja ta została przewidziana dla osób, które z powodu choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby nie mogą kontynuować odbywania kary pozbawienia wolności. Sąd musi wówczas udzielić przerwy, jednak ta podstawa rzadko występuje w praktyce.

Drugą okolicznością są natomiast ważne względy rodzinne lub osobiste, jak na przykład, wspomniana już, choroba osoby najbliższej. Sąd udzieli przerwy, gdy nabierze przekonania, że obecność skazanego i jego osobiste starania rzeczywiście wpłyną na poprawienie stanu zdrowia chorego.

Jak wynika z treści art. 153 § 2 Kodeksu karnego wykonawczego, względy rodzinne lub osobiste to przesłanka fakultatywna. Oznacza to, że sąd nie ma obowiązku udzielenia przerwy nawet jeśli takowe okoliczności zaistnieją! Pamiętaj, iż z uwagi na istotę kary pozbawienia wolności i wynikające z niej negatywne następstwa dla bliskich osadzonego, udzielanie przerwy jest sytuacją wyjątkową.

Przerwa w odbywaniu kary – kiedy sąd wyrazi zgodę?

Sąd penitencjarny dokonując oceny wniosku bierze pod uwagę następujące okoliczności:

1. Czy rzeczywiście istnieje ciężka sytuacja rodzinna skazanego,
2. Czy nadaje ona się do poprawienia wskutek jego osobistych starań,
3. Czy można przypuszczać, że skazany wykorzysta przerwę zgodnie z jej celem.

Przerwa w odbywaniu kary – gdzie skierować wniosek?

Jeśli jest to pierwsza przerwa należy zwrócić się do sądu penitencjarnego właściwego dla miejsca, w którym znajduje się zakład karny. Wniosek o kolejną przerwę należy kierować do sądu, który wyraził zgodę na poprzednią. Na posiedzeniu w przedmiocie przerwy mogą być obecni skazany oraz jego obrońca.

Ważne! Co do zasady, nie można udzielić przerwy przed upływem roku od dnia ukończenia poprzedniej. Wyjątek stanowi wystąpienie u osadzonego choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby oraz innych wypadków losowych. Ich przykład może stanowić pożar, wypadek członka rodziny, czy jego śmierć.

Łączny czas trwania przerwy nie może przekroczyć roku. W przypadku kobiety ciężarnej lub matki sąd może udzielić przerwy na okres do 3 lat po urodzeniu dziecka

Wniosek o udzielenie przerwy – jak go napisać?

Minimalne warunki formalne, jakie musi zawierać pismo procesowe wymienia art. 119 Kodeksu postępowania karnego:

1. W prawym górnym rogu wskaż miejsce i datę sporządzenia wniosku;
2. Oznacz sąd, do którego kierujesz wniosek, oraz sprawę, której dotyczy;
3. Następnie wskaż imię i nazwisko oraz adres osoby, która składa wniosek;
4. Zatytułuj wniosek jako „Wniosek o udzielenie przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności”;
5. Treść. W tym miejscu wystąp z prośbą o udzielenie przerwy i poprzyj ją argumentami;
6. Wniosek zakończ własnoręcznym podpisem;
7. Dołącz odpowiednie załączniki, np. zaświadczenia lekarskie wskazujące na zły stan zdrowia osoby najbliższej.

Ustawa dopuszcza, aby pismo procesowe zostało podpisane przez inną osobę, jeżeli osoba je wnosząca nie może tego uczynić własnoręcznie. Ustawodawca jednak nie podał przyczyn tej niemożliwości, dlatego należy uznać, że chodzi o każdy obiektywny przypadek braku możliwości złożenia podpisu. Dla skuteczności podpisu innej osoby konieczne jest wskazanie przyczyny podpisania przez nią pisma procesowego. Osoba upoważniona do podpisania pisma przez osobę wnoszącą pismo, podpisuje je własnym imieniem i nazwiskiem.

Przerwa w odbywaniu kary a koszty sądowe

Przerwa w odbywaniu kary pozbawienia wolności udzielana jest na wniosek i podlega opłacie w kwocie 60 złotych. We wniosku warto jednocześnie wystąpić o zwolnienie od kosztów sądowych. Należy przy tym wykazać, że uiszczenie kosztów byłoby zbyt uciążliwe dla zobowiązanego. Powinno to wynikać z sytuacji rodzinnej, majątkowej i wysokości dochodów osiąganych przez wnioskodawcę, jak również przemawiających za tym względów słuszności. W orzecznictwie przyjmuje się, że brak po stronie skazanego jakichkolwiek dochodów połączony z perspektywą długiego pobytu w zakładzie karnym to okoliczność, która uzasadnia zwolnienie go od kosztów sądowych.